Pamiętnik matki nastolatki

Dziś miałam ciekawą przygodę. Wracaliśmy wraz z koleżanką z zakupów i czekaliśmy na podmiejski pociąg. Na peronie ze dwadzieścia, może trzydzieści osób. Koleżanka trzyma za rękę 6 letnią córkę, ja stoję obok. Podjeżdża nowoczesny skład, taki z klimatyzacją i bez przedziałów.  Tak się składa, że drzwi pociągu otworzyły się dokładnie naprzeciwko mojej koleżanki i jej córki. Nagle, jak na filmie Benny Hilla, który nieraz specjalnie przyspieszał taśmę, zza ich pleców wyskoczyła babcia.  Taka typowa, na oko 75 latek.  Ruszyła sprintem, tak szybko i energicznie jakby była nastolatką.  Córka koleżanki, która miała już nóżkę na stopniu wagonu, została przez nią zepchnięta, a rozpędzona babcia  dopadła wolnego miejsca w wagonie i tu już z trudem :) usiadła. Dodam, że pociąg był prawie pusty i dla wszystkich starczyło miejsca! Nie chcąc wybuchnąć śmiechem zacisnęłam usta, ale koleżankę tak zawsze elokwentną aż zatkało. Co prawda, córce nic się nie stało, ale  teraz najlepsze. Jadą

Impulsem do napisania niniejszego posta stały się wydarzenie w brytyjskim Harlow , gdzie w ostatnim czasie doszło dwukrotnie do pobicia Polaków. Niestety, była jedna ofiara śmiertelna. Telewizja, głownie rządowa zaczęła bić na alarm, podkreślając że są to ataki na tle rasistowskim, jacy to źli ci Brytole. Polacy zostali pobici tylko dlatego, że są Polakami! Chwila, spójrzmy na siebie. Jeśli prezes dużej partii mówi o zagrożeniu niebezpiecznymi chorobami, które mogą zostać zawleczone przez emigrantów do Polaki, jeśli toleruje się pochody na których niesione są hasła znieważające inne narodowości - to dlaczego tak się oburzamy że na Wyspach robią to samo naszym rodakom? To są te same epitety, obelgi z którymi spotykają się obecnie na co dzień Polacy w Anglii - inny jest tylko adresat! A teraz powrót do do moich doświadczeń.  Moja córka chodząc do przedszkola nie była ani za niska ani za wysoka, ani za chuda ani za gruba. Nie miała problemów w kontaktach z rówieśnikami, potraf