Pamiętnik matki nastolatki

  Niedawno natknęłam się na niesamowitą historię. W czasach "zimnej wojny" agenci KGB chcieli skompromitować indonezyjskiego przywódcę Sukarno. Przeprowadzono  operację, gdzie podczas lotu samolotem, podesłano kobiety w przebraniu stewardes, aby odbyły orgię z Sukarno. KGB potajemnie sfilmowało całą akcję w nadziei na szantażowanie nieświadomego niczego prezydenta Indonezji. Jednak Sukarno był bardzo zadowolony z taśm. Chciał nawet kupić je od KGB, żeby je oglądać w domu. Ba, Sukarno chciał także pokazać te nagrania mieszkańcom swojego kraju, aby mogli podziwiać jak ich przywódca jest jurny.

  Cofnijmy się 100-120 lat wstecz. W tym czasie  homar, nazywany również „karaluchem morza” występował tak obficie na wschodnim wybrzeżu USA, że podczas połowów wypełniał w całości sieci. Było tego tak dużo, że homary były używane jako przynęta na ryby, karma dla psów, a nawet jako  nawóz . Jako, że było to wtedy tanie źródło białka, homar był pakowany do konserw i podawany służącym, więźniom lub przekazywany biedakom. Puszki z homarem stojące w mieszkaniu na półce były widocznym znakiem skrajnego ubóstwa. Jednym słowem, homar był tandetnym jedzeniem niskiej klasy. Dla porównania, 100 lat temu puszka fasolki po bretońsku były 5 razy droższa niż homar w puszce! Wiedzieliście o tym?

W zasadzie nie ma co komentować, bo ten mural  mówi wszystko. Ale jako komentarz opowiem Wam moją historię z wczorajszego dnia. Będzie o zombie. Mój pociąg był opóźniony, prawie godzinę. A że było zimno weszłam do dworcowej poczekalni. Było tam 30-40 .... no właśnie osób? Wszyscy, podkreślam wszyscy i starzy i młodzi z smartfonami w ręku, pochyleni w dół, nic nie widzący i nic nie słyszący co się wokół dzieje. Współczesne zombi! I tak pomyślałam, że na tym muralu ta postać pośrodku powinna mieć zamiast głowy telefon komórkowy.