Pamiętnik matki nastolatki

  Postanowiłam w końcu napisać o bardzo trudnym temacie jakim jest przemoc w rodzinie , najczęściej w stosunku do kobiet. Przy pisaniu korzystałam z materiałów PARPY, bo przemoc bardzo często wiąże się w różnymi uzależnieniami. Na początku musicie Panie wiedzieć, że mówimy tylko o samej przemocy fizycznej, dla niektórych moich rozmówczyń gorsza jest przemoc psychiczna i poniżanie w obecności innych. Przemoc fizyczna jest dość łatwa do zdefiniowania. To wszelkie formy wykorzystywania siły fizycznej jak wymierzanie klapsów czy ciągnięcie za włosy, aż do takich drastycznych jak cięcie skóry, przypalanie czy po prostu bicie. Przemoc psychiczna to już bardziej skomplikowana sprawa. Nie wiem czy wiecie, ale jedną z form takiej przemocy jest wykorzystywanie emocjonalne. Np. osoba chora potrafi wykorzystywać swoją sytuację, by wzbudzić w partnerze/partnerce poczucie winy. To też przemoc psychiczna. A inne formy to między innymi: zastraszanie, wyzywanie, poniżanie i upokarzanie, kontrolowanie

  Pewnie w dzieciństwie, a może później w szkole czy pracy słyszeliście: c ierpliwość popłaca . Niestety, działa to tylko w niektórych przypadkach, np. przy łowieniu ryb na spławik ( na błystkę już niekoniecznie), ale nie przez cały czas. To nieprawda, że dobre rzeczy przychodzą do tych, którzy czekają. W rzeczywistości dobre rzeczy przychodzą do tych, którzy działają, którzy o to zabiegają, którzy robią wszystko by pomóc losowi. Google translate: You probably heard in childhood, and maybe later at school or at work: patience pays off. Unfortunately, it only works in some cases, e.g. when fishing with a float (not necessarily with a spinner), but not all the time. It is not true that good things come to those who wait. In fact, good things come to those who act, who strive for it, who do whatever it takes to help fate.

To kolejna rycina którą Wam prezentuję z rosyjskiego podręcznika dla dzieci z 1900 roku . Tak ponad 120 lat temu wyglądały meble. Widoczna prostota, meble oczywiście z drewna (wszak o plastikach nikt wtedy jeszcze nie słyszał). Jedynie fotel i otomana z uwagi na miękkie obicia oferują trochę luksusu. Google translate:  This is another figure that I am presenting to you from a Russian 1900 children's textbook. This is what furniture looked like over 120 years ago. Visible simplicity, furniture of course made of wood (after all, no one has heard of plastics at the time). Only the armchair and ottoman offer a bit of luxury due to the soft upholstery.

Tak wiem, brzmi jak truizm, ale popatrzenie na świat poprzez okno to dobre ćwiczenie dla umysłu i czas na chwilę refleksji. Dziś bardziej patrzymy w ekran komputera czy smartfona niż spoglądamy przez okno. A przecież jest to czynność przypominająca spanie z otwartymi oczyma. Czy nie zaobserwowaliście nigdy takiego zjawiska: jakaś osoba, zapatrzona w widok za oknem i jakby nieobecna. Nie wiadomo marzy o czymś czy o kimś myśli. Kiedy patrzymy przez okno i w idzimy poruszający się świat, uspakajamy się i relaksujemy. Jest to tak, jakbyśmy przez kilka minut zatrzymali w ruchu.  Wiecie co się wtedy dzieje? - kiedy n ie mamy konkretnego celu, nasza uwaga swobodnie wędruje, a  nasz mózg wybiera się na wakacje.😀 Google translate: Yes, I know, it sounds like a truism, but looking at the world through a window is a good exercise for the mind and time for a moment of reflection. Today we look more at the computer or smartphone screen than we look through the window. Yet it is like sleeping with

Zapanował jakaś dziwna moda na nagrywanie ludzi bezdomnych i zamieszczenie tych filmików w Internecie. Często dochodzi do oburzających sytuacji, kiedy osoba uzależniona dla kilku złotych czy dla flaszki wina jest namawiana do wykonania jakichś poniżających czynności (np. taniec czy śpiew w stanie upojenia alkoholowego). To bardzo smutne I pokazuje że są ludzie którzy nie mają serca. Nawet jak udają zatroskanych, to dla oglądalności pokazują sytuacje ekstremalnie niesmaczne. Wydaje mi się że znalazłyby się paragrafy na ściganie tych ludzi, choćby to wykorzystywanie ich uzależnienia by nagrać ośmieszający filmik. Google translate: There was a strange fashion for recording homeless people and posting these videos on the Internet. Often there are outrageous situations when an addict for a few zlotys or a bottle of wine is persuaded to perform some degrading activities (e.g. dancing or singing while drunk). It is very sad and it shows that there are people who have no heart. Even when they

" Każdy, nawet największy słoń, tak jak maleńka mrówka potrzebuje sprzymierzeńca..." To bardzo głęboka myśl. która powinna towarzyszyć nam przez całe życie. Szukanie sprzymierzeńców jest szczególnie ważne w życiu społecznym. Można przekonać się, jak jest to ważne, kiedy chcemy dokonać zmian.    Google translate: "Every elephant, even the largest, needs an ally just like a tiny ant ..." This is a very deep thought. which should accompany us throughout our lives. Looking for allies is especially important in social life. You can see how important it is when we want to make changes.

Budynek przy Krochmalnej 6, ciekawy element z numerem domu   Wiecie na pewno, że na moim blogu często zamieszczam informacje o miejscach w które chciałabym pojechać. Dziś chciałabym napisać o miejscu, które niedawno odwiedziłam - ulicę Krochmalną w Warszawie. W zasadzie przyjechałam zwiedzić Muzeum Polin, ale to temat na zupełnie inny wpis. Ulica leży na Woli, w miejscu gdzie widać jeszcze ślady "starej" Warszawy. Dawniej ulica zaczynała się przy ulicy Gnojnej ( bar u Grubego Joska ) po wojnie został "obcięta". Już geneza nazwy jest ciekawa. Dawnie była to ulica  Lawendową co miało związek z położonymi wzdłuż niej, licznymi ogrodami. Obecna nazwa: ulica Krochmalna został a jej nadana w roku 1770 i miało to związek z działającą tutaj wytwórnią krochmalu. Jednak ulica była najbardziej znana z produkcji piwa. Pod koniec XVIII wieku przy ulicy Krochmalnej mieściły się 4 browary! Kiedy w 1846 roku Błażej Haberbusch i Jan Henryk Klawe kupili działający tu stary browar L

Miałam trudną rozmowę z córką. Kilka lat temu, kiedy miała 15 lat zapragnęła sobie zrobić tatuaż .   Motywacja typowa: wszyscy/wszystkie już mają, zaimponuję innym, taka jest teraz moda i na końcu wydusiła, bo wszyscy mówią, że Ty mi wszystkiego zabraniasz i ja jestem jeszcze taka dziecinna. Nie było łatwo. Zaczęłam od historii skąd się wzięły tatuaże. O plemionach które przyozdabiały twarze przed bitwą bo odstraszyć ( odstraszyć! ) przeciwników. Mówiłam że moda, że naśladownictwo minie, a tatuaż, według mnie oszpecenie ciała pozostanie. Zapytałam się, czy rzeczywiście uważa, że tatuaż to forma wyrażania siebie, buntu czy sprzeciwu? Przekonywałam, że tatuaż dawniej był elementem subkultury więziennej. Chciałam przekonać, że poglądy można wyrażać bezinwazyjnie, np. za pomocą ubioru, makijażu czy uczestnictwa w różnych spotkaniach. Na koniec użyłam argumentu ostatecznego: mojego pradziadka. J eszcze przed wojną służąc w wojsku taki tatuaż sobie wykonał, ale nie był to dla niego powód dla

To była kobieta która budziła mój podziw. Tyle lat na piedestale, obserwowana przez miliony oczu, fotografowana, oceniana, podglądana. I zawsze pokazywała klasę. Królowa Elżbieta II, pod Pałacem Buckingham gromadzą się tłumy ludzi. Google translate: It was a woman that I admired. So many years on a pedestal, watched by millions of eyes, photographed, judged, peeked at. And always showed class. Queen Elizabeth II, crowds of people gather in front of Buckingham Palace.

Od razu zarzekam się, chodzi o pewność siebie a nie o butę. Nie chodzi o to, że wiesz wszystko najlepiej i wykonujesz pracę lepiej od innych. Chodzi o to, że jeżeli coś mówisz, coś oznajmiasz - musisz w to wierzyć. Jeśli masz pogląd różny od innych a uważasz że masz rację broń go żarliwie.  Moja kochana córeczko:  Bądź pewna siebie. Człowiek, który ma zaufanie do siebie, zdobywa zaufanie innych. Google translate: I immediately swear, it's about self-confidence, not the shoe. It's not that you know everything best and do the job better than anyone else. The point is, if you say something, you make it known - you have to believe it. If you have a different view and you think you are right, defend it earnestly. My beloved daughter: Be confident. A person who trusts himself wins the trust of others.

Poradników o dobrym wychowaniu teraz jak na lekarstwo. Prędzej znajdziecie porady jak przygotować dobrą grafikę na stronę, jak przyrządzić leczo lub jak wybawić trudne plamy, niż jak się dobrze zachowywać w towarzystwie. Poniżej kilka rad pochodzących Woman’s Soul, może skorzystacie? 1. Nie dzwoń do kogoś więcej niż dwa razy nieprzerwanie. Jeśli nie odbiera Twojego telefonu, załóż, że ma coś ważnego do załatwienia; 2. Nigdy nie zamawiaj drogiego dania z menu, gdy ktoś zaprasza Cię na obiad czy kolację. 3. Jeśli jedziesz razem taksówkę ze znajomym/ą i nie zapłacisz teraz, spróbuj zrobić to następnym razem, w podobnej sytuacji. 4. Szanuj różne opinie. 5 . Nigdy nie przeszkadzać ludziom w rozmowie. Nie wtrącaj się bez przerwy, pozwól im się wygadać. Posłuchaj co i jak to mówią, to przyda Ci się w przyszłych relacjach z nimi. 6. Jeśli komuś dokuczasz, kiedy kogoś tym ranisz, zastanów się, czy chciałbyś aby to samo spotkało Ciebie. Nie rób tego więcej. 7. Powiedz ′′ dziękuję ′′ jeżeli ktoś

Dawno nie zamieszczałam na blogu zdjęć murali, więc dziś to nadrabiam. Ten mural pochodzi z Kapsztadu , ogromnej metropolii z RPA. Nie wiem czy wiecie, ale coraz częściej w RPA organizuje się "street art tourism" czyli wycieczki, podczas których turyści oglądają graffiti i murale. Najwięcej takich atrakcji znajduje się właśnie w Kapsztadzie. Google translate: It's been a long time since I posted pictures of murals on my blog, so today I make up for it. This mural is from Cape Town, a huge metropolis in South Africa. I do not know if you know, but more and more often in South Africa "street art tourism" is organized, i.e. trips during which tourists see graffiti and murals. Cape Town is the place where most of these attractions are.

  Niestety, to nie moja historia, zapożyczona gdzieś z przepastnych zasobów Internetu, ale jest tak pouczająca i prawdziwa, że postanowiłam zamieścić ją na moim blogu. "Mam koleżankę, 34 lata, niezamężna, nigdy nie była w związku. Niska, okrąglutka, niezbyt atrakcyjna, pracuje na państwowej posadzie, niewiele zarabia, mieszka w akademiku, wykształcenie średnie. Przyjaźnimy się od 8 lat, a ona wciąż szuka sobie mężczyzny. Ostatnio wpadła do nas na herbatę i – jak zwykle – mówiła o tym, jak bardzo nam zazdrości, że chce mieć rodzinę, męża, dzieci i potrzebuje jakiejś stabilizacji. Że lata lecą, a ona ani młodnieje, ani pięknieje, a szczęścia brak. Błagała ze łzami w oczach o pomoc, o to, żeby z kimś ją poznać. Mój mąż pracuje w warsztacie samochodowym, zapytałam go czy ma tam u siebie jakichś wolnych mężczyzn. Mąż powiedział, że jest taki jeden – blacharz, w wieku mojej przyjaciółki, samotny, pracowity, fajny gość. Postanowiliśmy z mężem doprowadzić do ich spotkania. Mąż pogadał z b